ارزیابی محیط آموزشی درمانگاهی در بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کرمان از دیدگاه دستیاران بر اساس پرسش‌نامه ACLEEM

  زمینه و هدف: محیط‌های آموزشی درمانگاهی برای آموزش طیف وسیعی از دانشجویان رشته‌های پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد، بنابراین سنجش این محیط‌ها با استفاده از ابزارهای معتبر ضروری است. یکی از ابزارهای موجود برای ارزشیابی محیط آموزش درمانگاهی، پرسش‌نامه سنجش محیط آموزشی درمانگاهی ( Ambulatory care learning education environment measure یا ACLEEM ) می‌باشد. هدف این پژوهش، ارزشیابی وضعیت محیط آموزشی درمانگاهی در دانشگاه علوم پزشکی کرمان بود.   روش کار: پژوهش توصیفی- تحلیلی حاضر به صورت مقطعی در نیم‌سال دوم سال تحصیلی 93-1392 در دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام گردید. جامعه پژوهش را 70 نفر از دستیاران رشته‌های داخلی، جراحی عمومی، کودکان و زنان تشکیل می‌دادند که به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسش‌نامه‌ای شامل اطلاعات عمومی پاسخ دهندگان و 50 سؤال اختصاصی در 8 حیطه بود که روایی و پایایی آن تأیید گردید. داده‌های جمع‌آوری شده بعد از ورود به نرم‌افزار SPSS ، با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، فراوانی و انحراف معیار) و آزمون‌های ANOVA و t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته‌ها: امتیاز کلی پرسش‌نامه 90/62 به دست آمد که نشان دهنده وضعیت نیمه مطلوب محیط آموزشی سرپایی در جامعه مورد پژوهش بود. از لحاظ امتیاز کلی حیطه‌های مورد نظر، حیطه‌های توانمندی استادان بالینی (99/2 ± 91/14)، فعالیت در عرصه بالینی و مراقبت از بیمار (78/2 ± 85/12) و تخصیص وقت برای فعالیت‌های غیر بالینی (93/2 ± 94/8) به ترتیب بیشترین نمره را کسب کردند. تفاوت آماری معنی‌داری بین متغیرهای جنسیت، سن و سال تحصیلی با میانگین نمرات هر یک از حیطه‌های محیط آموزشی سرپایی مشاهده نشد (050/0 < P )، اما این ارتباط برای متغیر رشته تحصیلی معنی‌دار بود (050/0 > P ). بیشترین میانگین نمره به دستیاران رشته زنان (70/5 ± 68/65) و کمترین میانگین به دستیاران رشته جراحی (90/5 ± 60/60) اختصاص داشت.   نتیجه‌گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که ارزیابی دستیاران از محیط آموزشی درمانگاهی مناسب نیست. بنابراین انتظار می‌رود تا دست‌اندرکاران با برنامه‌ریزی، فضای آموزشی مناسبی را برای یادگیری هرچه بهتر فراگیران در این محیط‌ها فراهم آورند.